Wiemy, że na podstawie naturalnych pierścieni, widocznych w środku pnia drzewa, można w trywialny sposób obliczyć, jak wiele lat liczy dany okaz. Analogiczne zjawisko działa też w koloniach koralowców. Szkielety poszczególnych korali kryją w sobie pierścienie, których istnienie odzwierciedla długość życia a zarazem zapewnia możliwość zobaczenia przeszłości tych interesujących organizmów.

Ostatnie badania nad koloniami koralowców wykazały, że niektóre te organizmy (na przykład z rodzaju Leiopathes) mogą dożyć nawet 4200 lat. Aczkolwiek średni wiek koralowców to z reguły kilkaset lat. w czasie tysiąca lat przyrastają one ledwo o kilka centymetrów. Warto również mieć pojęcie, iż koralowce szlachetne nie biorą udziału w budowie raf koralowych.

Koralowce, skonstruowane zasadniczo z węglanu wapnia, mają w sobie również metale - w tym metale ciężkie, ołów i rtęć. Analiza próbki koralowców które pobrano z Morza Chińskiego pozwoliła wysnuć hipotezę, iż na podstawie badań tych systemów da się ustalić zawartość przytoczonych metali w morskiej wodzie. Tuoyu Sun - profesor z Kanady zrealizował pomiar każdego słoja z dwustu lat życia koralowca. Jego obserwacja potwierdziła, że koralowce składują w swej budowie informacje o nagromadzeniu w pewnych odcinkach czasowych, kilku- do kilkunastokrotnie większej zawartości rtęci. Badania Tuoyu Suna obejmowały lata, kiedy odbywały się tak zwane wojny opiumowe (1839-1842 oraz 1856-1860), a także okresy chińsko-japońskiej bitwy morskiej z okresu drugiej wojny światowej.

Rtęć wnika do morza, uwalniając się głównie w trakcie eksplozji materiałów wybuchowych a także wystrzałów artyleryjskich. Zdekoncentrowana w czeluściach oceanu bywa następnie wchłaniana przez koralowce. Z kolei koralowce, utrwalają rtęć w swoich szkieletach, zapewniając teraźniejszej nauce liczne podstawy do dywagowań i interpretacji.